Geschiedenis

Voordat de Spanjaarden in 1499 Bonaire ontdekten, werd het eiland bewoond door de Caiquetio-indianen. Deze indianen kwamen van oorsprong uit het Zuid-Amerikaanse continent en leefden hier van visvangst en van wat ze aan plantaardig voedsel vonden. Tekeningen in de grotten van Onima en Speldonk stammen uit deze periode. Van 1515 tot 1526 was het eiland de Spanjaarden niet meer tot nut. Ze haalden nagenoeg de gehele bevolking van het eiland om als slaven te gaan werken in de kopermijnen van St. Domingo. Vanaf 1526 kwam een deel van de oorspronkelijke bevolking weer terug naar Bonaire om voor de Spanjaarden veeteelt te houden op het eiland. Bonaire werd in 1634 door Nederland veroverd onder leiding van Johan van Walbeeck. Vanaf deze tijd werd de winning van zout en verfhout, de veeteelt en de maïscultuur verder tot ontwikkeling gebracht. Om deze reden werden door de West Indische Compagnie (WIC) steeds meer negerslaven op het eiland te werk gesteld om zout uit de zoutpannen bij het huidige Pekelmeer te winnen.

Rond 1800 kwam hieraan een einde, maar dit betekende nog niet het einde van de slavernij op de verschillende plantages. In het begin van de 19e eeuw werd Bonaire voor een korte periode door de Engelsen bezet, maar in 1816 werd het eiland weer aan de Hollanders teruggegeven. Ongeveer 50 jaar later, rond 1862, kregen pas alle slaven op Bonaire hun vrijheid terug. De economische situatie van Bonaire bleef na afschaffing van de slavenij slecht, maar het was een eerste kleine positieve wending na opkomst van de olie-industrie op Aruba en Curaçao. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden 461 personen naar Bonaire vervoerd en in een interneringskamp gevangen gezet. Dit speciaal gebouwde interneringskamp werd na de oorlog omgebouwd tot hotel. Dit was een tweede kleine positieve wending, de eerste stap richting het toerisme, voor een betere economie in Bonaire. In 1954 is het Statuut tot stand gekomen. Dit betekende dat Nederland de Nederlandse Antillen een vrijwel volledig zelfstandigheid van bestuur gaf op 1 januari werd het Statuut veranderd. Aruba kreeg een "Status Aparte". Het Koninkrijk der Nederlanden bestaat vanaf die dag uit drie autonome gebiedsdelen, namelijk Nederland, de Nederlandse Antillen en Aruba.
Sinds 10 oktober 2010 zijn de Nederlandse Antillen opgehouden te bestaan. Bonaire heeft, samen met Saba en Sint Eustatius, een status als bijzondere gemeente van Nederland. Curaçao en Sint Maarten vormen zelfstandige landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden.